Η ακτινογράφηση του Πλούτωνα (Μέρος 2ο)
της Νίκης Δημητρίου
Ο Πλούτωνας & η “μάζα” των ανθρώπων
Ο Πλούτωνας, καθώς κυβερνά την επιβίωση στο φυσικό κόσμο, καθώς προσαρμόζει τον καθένα μας σε ατομικό επίπεδο, το ίδιο ακριβώς κάνει και μαζικά με το σύνολο της ανθρωπότητας. Αυτό, γιατί όλοι οι άνθρωποι αποτελούν πράγματι ένα σώμα. Όλοι μαζί ζούμε τις συλλογικές καταστάσεις. Δεν μπορεί να συμβεί κάτι τρανταχτό στην πατρίδα μας και να μην το βιώσουμε όλοι μας σας Έλληνες.
Αυτό λοιπόν σημαίνει πως τα χαρακτηριστικά με τα οποία μας μεταμορφώνει στις ατομικές μας ζωές, μας αλλάζει και μας μετασχηματίζει και συλλογικά, ακριβώς με τα ίδια χαρακτηριστικά που διαθέτει. Δηλαδή μέσα από το θάνατο του παλιού, και τη δημιουργία κάτι εντελώς νέου στις στάχτες του προηγούμενου, ακριβώς για να μάθουμε να ζούμε με τις νέες συνθήκες κάθε φορά που προκύπτουν, ώστε να επιβιώσουμε ως είδος.
Συνήθως, η μετάλλαξη αυτή γίνεται μέσω της στέρησης, της δυστυχίας και του πόνου. Αυτό, γιατί συλλογικά ως ανθρωπότητα, δεν έχουμε κατανοήσει πως λειτουργούν τα πράγματα, με αποτέλεσμα, οι λίγοι από εμάς να παριστάνουμε τους Θεούς, με τους υπόλοιπους, να είμαστε σκλάβοι των ολίγων.
Συλλογικά όμως, θα μπορέσουμε να μεταμορφωθούμε με το λιγότερο πόνο, μόνο αν ατομικά κάνουμε τις υπερβάσεις που αναλογούν στον καθένα μας. Όσο δεν γίνεται αυτό, τα πράγματα θα προχωράνε και θα μεταμορφώνονται για όλους μας, αλλά με δυστυχία και δυστυχώς θρήνο…
Η διαστρέβλωση του Πλούτωνα ως στέρηση δύναμης
Ο Πλούτωνας, δεν μας στερεί τη δύναμη μας όπως νομίζουμε. Εμείς, δεν κατέχουμε την αληθινή μας δύναμη γιατί την έχουμε παραχωρήσει σε εκάστοτε Σωτήρες να βγάζουν πάντα το φίδι από την τρύπα αντί για μας, και μετά παραπονιόμαστε πως μας αδίκησαν, μας πλήγωσαν, μας εκμεταλλεύτηκαν κλπ.
Αν ο καθένας μας δεν αναλάβει τις ευθύνες του, πως περιμένουμε οι άλλοι να κάνουν για μας, και να μας λύσουν τα προβλήματα μας; Όταν δεν ονειρευόμαστε ένα μέλλον όπως το θέλουμε, αλλά αρκούμαστε στα ψίχουλα που μας δίνουν, όταν δεν κοιτάμε να ζήσουμε, αλλά κοιτάμε μόνο πως θα επιβιώσουμε, υπάρχει ποτέ περίπτωση να ζήσουμε ευτυχισμένοι;
Αφού στην ουσία, δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Το μόνο που διακρίνεται πως θέλουμε, είναι η εξωτερική ζωή, η οποία περιμένουμε να μας καλύψει εσώτερες ανάγκες. Αυτό, δεν μπορεί ποτέ όμως να συμβεί! Αν δεν κάνουμε μια βαθιά ψυχανάλυση ο καθένας μας, αν δεν βρούμε τις αληθινές μας αξίες, κι αν δεν αποφασίσουμε το ζωή θέλουμε, πως περιμένουμε να πάμε κάπου;
Για να φτάσουμε κάτι, πρέπει να έχουμε αποφασίσει για το ποιος είναι ο προορισμός μας. Κι όχι να περνάμε τις ημέρες μας στην τύχη…, ή απλά να μετράμε τα χρόνια μας. Αν δεν βάλουμε στη ζωή μας την εσωτερικότητα της ζωής, είτε είναι αόρατο, είτε μεταφυσική, είτε φιλοσοφία, είτε θρησκεία, είτε ψυχολογία, που όλα αυτά είναι δρόμοι που οδηγούν στον ίδιο και έναν μοναδικό προορισμό, αυτόν της αναγνώρισης του πραγματικού μας εαυτού, τι περιμένουμε; Τίποτα. Δυστυχώς τότε, είμαστε ήδη νεκροί…
Ο Πλούτωνας & ο πλούτος
Ο Πλούτωνας όμως, περιλαμβάνοντας το συνθετικό του πλούτου, δεν αφορά μονάχα τον υλικό πλούτο. Περιλαμβάνει και τον πνευματικό. Γιατί μόνο όταν ο άνθρωπος κατακτήσει την ατομική δική του δύναμη, μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι στην ουσία, πρέπει να πεθάνει ως αυτό που νομίζει ότι είναι, για να ζήσει αυτό που πραγματικά είναι.
Ότι για τη μεταμόρφωση που προσφέρει, είναι απαραίτητο να πεθάνει μέσα του ως αυτό που είναι, ενώ θα ζει, για να μπορέσει να μεταμορφωθεί σε έναν νέο αναγεννημένο άνθρωπο εντός του σώματος του και της ύλης.
Ειδάλλως, με το φυσικό του θάνατο, δεν θα μεταμορφωθεί συνειδησιακά, αλλά θα μεταμορφωθεί απλά ο τόπος που ζει, καθώς η ενέργεια του που ζωοποιεί αυτό το φυσικό σάρκινο του σώμα θα φύγει, και θα μεταφερθεί στο Αστρικό Πεδίο, μέσα από το οποίο κάποια στιγμή αργότερα, απλά θα ενσωματωθεί σε ένα νέο σώμα από την αρχή, και θα γεννηθεί ως ένα μωρό εδώ σε κάποιο μαιευτήριο…
Ο Πλούτωνας εσωτερικά
Ο Πλούτωνας, εργάζεται περισσότερο εσωτερικά, παρά εξωτερικά. Και καθώς επηρεάζει τελικά καί εξωτερικά αλλά καί εσωτερικά, (ανάλογα την εξουσία που έχει), τα γεγονότα που φέρνει είναι για να αλλάξουμε μέσα μας, ενώ αυτά με τα οποία αλλάζουμε μέσα μας, είναι για να δράσουμε αλλιώς εξωτερικά. Το ένα λοιπόν, εμφανίζεται για να παρασύρει και το άλλο στην αλλαγή.
Ο Πλούτωνας οπότε, δεν γίνεται από μόνος του εξουσιαστής. Εμείς εξαρτάται το πως μεταχειριζόμαστε την ενέργεια του μέσα από τις καταστάσεις. Αναλαμβάνουμε τα πράγματα και τις καταστάσεις, ή κατηγορούμε τους πάντες για τις δυστυχίες της ζωής μας; Αντιλαμβανόμαστε πως υπάρχουν δυνάμεις που μας υπερβαίνουν, και νόμοι του συστήματος μας τους οποίους και πρέπει να τηρούμε, ή κατανοούμε μόνο τους νόμους των ανθρώπινων κοινωνιών;
Ποιος λοιπόν εξουσιάζει τη ζωή μας; Το εγώ μας, που παραδίδει τη δύναμη του σε άλλους, ή το ανώτερο φωτισμένο κομμάτι μέσα μας (και είμαστε σε αυτή τη διαδικασία), ακόμα κι όταν δεν γνωρίζουμε όλα τα δεδομένα; Γιατί όλη αυτή η διαδικασία την ανάληψης της ευθύνης του εαυτού μας, δεν είναι κάτι απλό. Όλη μας η ζωή χρειάζεται να είναι η πορεία προς αυτό το σκοπό, και όχι να πλουτίζουμε, να κάνουμε οικογένεια, να μεγαλώνουν οι επιχειρήσεις μας, οι σπουδές, ή δεν ξέρω τι άλλο.
Όχι πως η ζωή δεν περιλαμβάνει όλα αυτά προς Θεού. Δεν λέμε κάτι τέτοιο. Απλά δεν πρέπει να είναι τα πράγματα που θα έπρεπε να έχουν την άμεση προτεραιότητα μας. Άμεση προτεραιότητα, έχει το Ποιοι Είμαστε, και τι ήρθαμε να κάνουμε εδώ ως Υπάρξεις μέσα από μία προσωπικότητα, και όχι τι θα κάνουμε ή τι θα πετύχουμε ως προσωπικότητες.
Πλούτωνας & Θεός της δύναμης
Ο Πλούτωνας είναι Σκοτεινός. Και ως ο Άρχοντας της εξουσίας στον υλικό κόσμο είναι ο πλανήτης της δύναμης, της επιρροής, της χειραγώγησης και του χρήματος. Ένας Θεός μάλιστα που δεν συνειδητοποιούμε καν ότι υπηρετούμε. Υπηρετούμε με την έννοια πως όλοι εμείς που έχουμε το χρήμα, τη δύναμη, και την επιβολή πάνω από οτιδήποτε άλλο, εργαζόμαστε μονάχα για την υλική πλευρά της ζωής, και για τίποτα περισσότερο…
Στην ουσία, είμαστε κάτω από την επιρροή του Σκοτεινού Άρχοντα. Είμαστε σκλάβοι, των ίδιων μας των παθών! Η ενέργεια είναι τόσο μεγάλη που μας έχει καταπιεί τόσο, που δεν συνειδητοποιούμε πως είμαστε μαριονέτες μιας εξουσιαστικής δύναμης με την οποία όμως, κοιτάμε να ελέγχουμε τους άλλους, μέσα από υλικά εργαλεία. (Χρήμα, επιρροή, πλούτο πάσης φύσεως, χειραγώγηση).
Χωρίς αυτά της ύλης όμως, (τον πλούτο), είμαστε ένα τίποτα. Κυριολεκτικά δεν υπάρχουμε… Βουλιάζουμε στην ανυπαρξία… Ο σκοπός της ζωής μας δεν έχει καμία σχέση με τη θέληση μας να είμαστε ευτυχισμένοι. Αφορά μονάχα την ηδονή της δύναμης που νιώθουμε.
Τελικά, είμαστε άρρωστοι. Γιατί ως απόλυτα εθισμένοι σαν τους τοξικομανείς στο ναρκωτικό της επιρροής, και του αδηφάγου τέρατος που λέγεται απληστία και εξουσιαστική επιβολή, δεν έχουμε καμία απολύτως αντίληψη της κενότητας μας, και του Σκότους που έχουμε επιλέξει να έχουμε μέσα μας…
Και δεν μιλάμε μόνο για τους εφοπλιστές, αλλά και για όλους τους ανθρώπους που εθίζονται με το χρήμα και τη δύναμη, άσχετα την υψηλή ή τη χαμηλή κοινωνική τους θέση. Η εξουσία, αφορά την αίσθηση της, όχι τη μέτρηση σε χρήματα και εύρος επιρροής…
Πλούτωνας & υλική δύναμη
Δεν είναι όπως καταλαβαίνουμε λοιπόν ένας Θεός τον οποίο συνειδητά λατρεύουμε. Είναι ένας πλανήτης που με τη δύναμη του, εμείς ως άνθρωποι κάνουμε απλώς απόπειρες να «το παίξουμε» Θεοί. Είναι λοιπόν και ο πλανήτης της προσπάθειας ελέγχου, (της μάζας σε ευρεία κλίμακα). Ο πλανήτης, που μπορεί να κατευθύνει τις μοίρες των ανθρώπων.
Κυρίαρχο λοιπόν γνώρισμα του Πλούτωνα δεν είναι τόσο η δύναμη, όσο ο έλεγχος. Και τι γίνεται; Οι ισχυροί αυτού του κόσμου (θέλοντας να το παίζουν Θεοί), πάντα μα πάντα τα καταφέρνουν, αλλά έως ένα σημείο. Γιατί; Γιατί ο Θεός του κάτω κόσμου (της ύλης), είναι ο ίδιος Θεός που ελέγχει το θάνατο. Και το θάνατο σε αυτόν τον κόσμο, δεν μπορεί να τον ελέγξει κανείς….
Πλούτωνας & συναισθηματική χειραγώγηση
Γιατί δεν αγγίζει μόνο την εξωτερική ζωή όσων αφορά την επιβίωση, αλλά ελέγχει απόλυτα και βαθιά, και ένα τεράστιο κομμάτι του κόσμου μας σε ψυχολογικό επίπεδο. Είναι εδώ για να διαβρώσει, να βαρύνει και να προσκολληθεί στις πιο κρυφές πλευρές του εαυτού μας.
Ακόμα και προσπάθειες που έκαναν (και κάνουν ακόμα) κάποιοι πολύ ισχυροί άνθρωποι για να τον νικήσουν, δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρουν. Αυτό ακριβώς μαρτυρά, πως όσο κι αν οι άνθρωποι προσπαθούν μέσα από τη μεγαλομανία τους να κάνουν τους Θεούς, πάντα ο θάνατος θα είναι αυτός που θα βγαίνει Μέγας Νικητής και όχι οι ίδιοι.
Ακριβώς επειδή υπάρχει και κάτι ακόμα πέρα από τον Πλούτωνα. Κάτι, ανώτερο από αυτόν. Κάτι, ανώτερο και από το θάνατο. Μόνο, που δεν αφορά την ύλη. Εδώ βρίσκεται η ειδοποιός διαφορά! Άρα, όσα χρήματα και δύναμη κι αν αποκτήσουν οι άνθρωποι, όλα μα όλα εδώ θα τα αφήσουν, όταν θα έρθει η ώρα που θα κάνει την κίνηση του ο Πλούτωνα με Ρουά – Μάτ!
